Falderappes

Deze

Deze, of...

Ik liep op straat, zomaar op straat, ik had geen haast en liep op straat. Naast de straat lag een gracht, met een bocht erin. Naar links ging die en niet naar rechts, want rechts stonden bomen. Gewoon, met groene bladeren en een bruine stam. En tegen een van deze bomen stonden ze te plassen. Het falderappes. Twee slungels, tuig van de richel, geteisem, uitvaagsel. Allebei gaf ik ze een klap, zo hard dat ze op de grond vielen. De een met zijn lelijke hoofd op een grindpad, de ander met zijn stinkende bek op een uitstekende wortel. Voordat ze weer konden opstaan heb ik ze in hun kruis geschopt. Ze krompen ineen van de pijn. Toen ben ik op hun hoofden gaan springen en ik had een fijne dag want ik had mijn designschoenen aan met houten hakken.
Af en toe moet je je agressie kwijt en lelijke mensen ontvangen graag. Ook faecaliën. Dus nadat ik hun schedels hoorde breken, ben ik uitgebreid over hun hoofden gaan poepen en tegen de bejaardes die voorbij liepen en enigszins bevreemd hun lepe ogen over het tafereel lieten gaan, tegen hen zei ik: Hé homo's, heb ik wat van je aan ofzo? Mijn bilnaad veegde ik af aan het hoofdhaar van de onnozelen die ik een lesje had geleerd. En geen woord van dank kon er vanaf. Kijk, dat is nou de schuld van particulier onderwijs. In plaats van dat ze leren daar dankbaar te zijn met hetgeen ze krijgen vragen ze alleen om meer. Want weet je wat het bloedend plebs daar in het park zei? Moet u ook niet plassen? Kunt u het zich voorstellen? Kortom, ze gingen alle grenzen te buiten. Gelukkig ben ik wel redelijk gebleven. Ik rukte de pruik van twee van de langslopende bejaardes af, zette die op de hoofden van mijn  jongens en dwong hen de bus in, bij de halte op de hoek van het park, daar waar de boterbloemen in de lente zo mooi bloeien en de kindertjes met vederlicht wapperende haartjes vredig ravotten terwijl hun ouders op de bankjes naast het veldje van de zon genieten en een ijsje eten. En let u ook wel eens op de jongens en meisjes in soepele trainingsbroeken die er denken aan sport te doen omdat ze op een hoger tempo dan wandeltempo lopen? De concentratie op hun gezichten is ontroerend. Mijn sukkels checkten in en gedrieën namen we plaats op de achterbank. Twee haltes verderop stapten we uit en ik gebood hen op de stoeprand te bijten zodat ik nogmaals op hun hoofden kon springen. Daarna ben ik op de stoep gaan lopen, enigszins bedroefd over het feit dat de jongens mij niet hun eeuwige dankbaarheid hadden betuigd. Want weet je wie hun vaders waren? Zomaar twee mannen, met een reclamebureau'tje, grijze muisjes die denken dat het woord fantasie slechts betrekking heeft op hagelslag. Maar ze zijn wel goedhartig, ook al stemt er een van hen op de Partij van de Dieren en de ander op het CDA. En ik liep op de stoep en die ging naar links en dacht evenwel milde gedachtes: Je kunt maar beter niet lelijk zijn. 

Deze, een van de schoenen waarmee ik over straat liep, gepoetst

Nyenrode II. Victor Müller, Vladimir Antonov, De Baak

Twee van mijn beste vrienden

Detailfoto overhemd Victor Müller

Tijdens de eerste koffiepauze heb ik mij buitengewoon goed met enkele van de aanwezigen kunnen onderhouden. Hier en daar werd er wat bijgepraat, wisselde wat vastgoed en een lapje grond van eigenaar en werden wat Spykertjes van mijn goede vriend Victor Müller in onderpand genomen. Hij en zijn broodheer Vladimir Antonov bleken ook aanwezig, maar waren mij eerder niet opgevallen omdat het ruitjesoverhemd van Vickie wegviel tegen het draadglas van de de deuren naar het toilet. Het kwartiertje vloog voorbij.


Kliphuis: Hooggeëerd publiek! Het is uit met de pret! Tik uw koffie achterover en neem weer plaats op uw stoelen. Want nu wordt het serieus! Nu komt de man aan het woord bij wie eenieder van ons vrijwel wekelijks betalende gast is.
Benschop: U betaalt er niets teveel voor uw persoonlijke groei, u kunt naast zijn toko lekker in de bossen wandelen!
Kliphuis: Mag ik uw aandacht voor  Drs. R.H.P.W. Kottman, bestuurslid van De Braak, instituut voor leiderschap, ondernemerschap en persoonlijke ontwikkeling.
Benschop: Oh! Oh! Gast, De Baeck, niet Braak. Lul.
Kliphuis: Anyway, Mijnheer Kottman, voel u vrij te spreken!

Kottman, gefotografeerd als waarachtig humaan leider

Kottman: Ik val  met de deur in huis en met mijn haar in de plee:

Ondernemen is in staat zijn te navigeren in een steeds veranderende, globaliserende wereld, waarvan de zeespiegel bovendien stijgende is. De Baak is een opleidings- en kennisinstituut op het gebied van leiderschap en ondernemerschap, alsmede het frituren van kroketten.
De Baak richt zich op de ‘Human Side of Enterprise’, op de ontwikkeling en effectiviteit van mensen in organisaties en het omdraaien van pannekoeken. Wij verzorgen paarden en maatwerkprogramma’s in het Nederlands en in het Swahili. Het is de plek voor leiders, ondernemers, schorriemorrie, professionals, managers, eenbenige kleuters en organisaties die op zoek zijn naar inspiratie, motivatie, kennis, een toilet en nieuwe inzichten.
Persoonlijke groei, groei voor de hele organisatie.
Bij de Baak is alles gericht op de persoonlijke ontwikkeling en effectiviteit van de slokdarm van giraffes. Want alleen als mensen kunnen groeien, kan een organisatie als geheel groeien. Top down noemen we dat. Leren bij de Baak is: oververmoeide talenten in jezelf ontdekken en nieuwe, verrassende scheurtjes in teennagels. Maar leren is ook dingen afleren zoals: Koest Sita, Hier! Blijf van het lendelapje van de Here Jezus af! en inzicht krijgen in gedrag en reflexen die niet productief zijn: Niet tegen de deurpost plassen!.

Daarnaast leer je te leren van elkaar en speelt ontleren, - stil staan om verder te gaan- een uitdagende rol.

Van deze zin begrijp ik helemaal niets, maar zo staat hij op onze website. http://www.debaak.nl/nl/Over-ons/Leerfilosofie.aspx Naast de Baak is een speeltuin, waarin je stil kunt staan voor een zich ontrollende rol bubbeltjesplastic. Zoiets.
Kortom, De Baak maakt zich sterk voor de ontwikkeling van persoonlijk leiderschap en metroverkeer.

Leren en blijven leren. Met zichtbare resultaten voor mens en organisatie.
Wij geloven dat mensen graag willen leren door te experimenteren met drugs, grenzen te verleggen en bestaande opvattingen te toetsen. Leren is een persoonlijk avontuur dat leidt van Driebergen tot inzicht, vooruitgang en innovatie. We stimuleren je dan ook om ondernemend te zijn in je handelen en steeds zelf je leerdoelen te bepalen, ook lang nadat de training is afgerond. We helpen jou en je organisatie om (persoonlijke) ferme geslachtsdelen te hanteren, mogelijkheden te herkennen en ambities te formuleren. Want het gaat om zichtbare resultaten voor jezelf, voor je organisatie en voor theewatercondens. Je werksituatie is altijd het uitgangspunt voor het leren bij de Baak.
De Baak daagt je uit voor een wedstrijd gebroken muggenvleugeltjes plakken.
 Bij ons betekent leren ver voorbij gaan aan de bekende feiten, het is een voortdurend opgaan in efemere verschijnselen welke zich niet laten vastleggen in formules en veranderingsmethodieken. Door eigen initiatief en vrije associatie te stimuleren maken wij je broekspijp vrij voor nieuwe gedachten. Ook leren wij je om nieuwe verbindingen te leggen: tussen alpha en bèta, kennis en inzicht, je linker- en rechterhersenhelft, intuïtie en wetenschap, tussen mensen en bedrijven onderling en tussen verschillende planeten. Kort en goed en niet gek: op zeer serieuze wijze leer je dieper te graven in de zandbak en je bierbuik ten volle te ontplooien. En dat zorgt bijna automatisch voor meer werkplezier en betere resultaten.Ik dank u hartelijk voor uw aandacht.

Seks

SNK: En jullie voelden een vonk overslaan...
BEP: Op zijn zachtst gezegd. Het was eerder het Midden-Oosten. Dat zijn de woorden waar ik aan denk.
SNK: Een licht ontvlambare situatie.
BEP: Een reusachtig gejubel, een bevrijding van de ketenen der conventie!
SNK: Prachtig! Hoe zijn jullie nader tot elkaar gekomen? Vertel dat eens.
BEP: In mijn slagerij was het al duidelijk: wij waren voor elkaar geschapen. Ik als leuk zelfstandig burgermeisje, hij als autoriteit en aan God gelijk.
SNK: Overdrijf je niet?
BEP: Helemaal niet. Hij kan alles en alles wat hij aanraakt verandert in goud. Hij maakt indruk op alle vrouwen en geeft zijn liefde aan hen allemaal terug. Niet de vleselijke liefde en de geestelijke van geliefden onderling, nee, als een herder heeft hij voor heel de kudde en aardig woordje en een duwtje in de rug over. En zoals als er voor God geen tijd bestaat, zo bestaat er voor hem: Sergei Leonidovitsj, geen tijd en dus lagen we al tijdens onze eerste date te bonken. Na de koteletjes gegeten te hebben en wat gebabbel: hoe heet je?, wat doe je het liefst?, dat soort dingen, renden we naar de slaapkamer. We hadden enorm veel wodka gedronken. Terwijl hij bovenop mij lag en een onwelriekende alcoholdamp uitstiet zei hij: Vrees niet voor uw vleeswinkeltje. Ik compenseer "wegens omstandigheden gesloten". Hang morgen maar een briefje op de deur. Toen prevelde ik ten antwoord: Mij geschiede naar uw woord.
SNK: En negen maanden later?
BEP: Had ik een kerngezond dochtertje: Irisa.