 | |||
| 1e flat (midden) van Boleslava Eveshka in Petrozavodsk |
 |
| In de grote winkel links werkte Boleslava Eveshka |
Om het effect van het Komanov dieet te illustreren wil ik u het verhaal van Boleslava vertellen en haar ook zelf aan het woord laten. Boleslava Eveshka was een niet meer zo aantrekkelijke alleenstaande vrouw uit een nieuwbouwwijk in Petrozavodsk (Karelië, Rusland). Ze werd dikker en dikker, voelde zich steeds minder senang, zwoer alle drank en vlees af en ging er bijna toe over in de Here te gaan. Deze ellende werd afgewend doordat een van haar weinige overgebleven vriendinnen, de laatste feitelijk, haar na een vakantie op de Krim vertelde over de prachtige mondaine slanke meisjes die ze daar gezien had. En wat bleek? Stuk voor stuk volgden zij mijn dieet. Daarom besloot Boleslava Eveshka mijn adviezen op te volgen en hoe ze er nu bijloopt ziet u op onderstaande foto.
 |
| Boleslava Eveshka doet boodschappen voor haar dochter van zeven maanden |
En toch heeft ze onlangs een kind gekregen. Een onbevlekte ontvangenis welhaast, ware het niet dat er een blonde God in het spel was. Boleslava Eveshka woonde in een flat aan de rand van Petrozavodsk en werkte in een supermarkt daar om de hoek (zie boven). Nu woont ze nog steeds in Petrozavodsk, maar stukken beter.
 | |||||
| Huidige woning Boleslava Eveshka |
En werken? Dat hoeft en doet Boleslava niet meer. Haar nieuwe man verdient alles. Haar nieuwe man, dat is: Sergei Leonidovitsj, oud burgemeester van Petrozavodsk, maar vooral gevierd zakenman en officieel Skoda-dealer in het district Karelië. Daarboven: een weelderige bos blond haar. Over haar vroegere schrale leven en haar nieuwe zonnige bestaan heb ik een vraaggesprek met Boleslava Eveshka gevoerd. Dit gesprek vond plaats op twee januari 2011.
SNK: Boleslava Eveshka, om te beginnen, ik vind het een genot om te zien dat mijn dieet u zoveel succes heeft opgeleverd.
BEP: Nee, ik moet u bedanken, zonder u had ik nog steeds in dat grijze flatje gewoond, of nee, ziet u die Lada op de foto? Daar was ik voor gesprongen, die is namelijk van de bovenbuurman en dat is geen aardige vent. Die riep altijd: "Hé lekker dikkerdje!" naar mij! Kun je je voorstellen? En ik woog toen minstens 85 kilo! Dat is toch walgelijk dik voor iemand met mijn botjes, fijn als twijgjes aan een jonge wilg?
SNK: Om over je leven toen te beginnen, dat vind ik interessant. Kun je mij vertellen wat je toen deed, waarmee je de kost verdiende? Wat die kost was en wat je deed om het leven draaglijk te maken? Waarom heeft de last van het leven je toen niet gebroken, als een dood takje aan een oude wilg? Je moet het zwaar hebben gehad.
BEP: Oh, zo zwaar, meneer, dat wilt u niet weten. Vanaf mijn 18e werkte ik in de buurtsuper, achter de kassa en op de vleesafdeling. Voor een rotcentje. Ik had in het begin nog wel een vriendje, maar toen hij met een Wolga het meer in gereden is omdat zijn moeder zijn kleren niet wilde wassen, heb ik hem de deur uit gegooid. Helaas was dat de balkondeur, dus moest hij klauteren om beneden te komen. Hij is ergens uitgegleden en te pletter gevallen. Dood. Wel jammer hoor, want ik vond de Wolga best een mooie auto. Ach ja, en de volgende ochtend stond ik het vlees te snijden op mijn werk. En de ochtend daarop, en de ochtend daarop. Eigenlijk gewoon altijd. En ´s avonds lopend naar huis en aardappels koken. Als het eraf kon met een lappie vlees.
 |
| De Wolga van Boleslava´s vriendje, nu in het bezit van de schoonzoon van zijn moeder |
BEP: Niet alleen in kilo's. Mijn hele huid leek op een gegeven moment wel een plak rosbief. Dat kwam ook door de drank hè, ik dronk alles en veel. Ik was altijd alleen, dus wat zou het? En het kwam met kwabben en bubbels mijn broek uit, het vet bedoel ik dan.
...
